خواص گیاه گل گاوزبان:
1- ضد افسردگی:
در پژوهشی، 35 بيمار مبتلا به اختلال افسردگی عمده‌ی خفيف تا متوسط را بررسی کردند. این بیماران، به صورت تصادفی دارونما يا 375 ميلي گرم از عصاره‌ی آبی گل گاوزبان دريافت كردند. آنها، طی شش هفته بررسی شدند و نتایج نشان داد، در هفته‌هاي پایانی، عصاره‌ی گل گاوزبان نسبت به دارونما برتری داشت، البته اين اختلاف در هفته‌ی چهارم معني‌دار و در هفته‌ی ششم نزديك به معنی‌دار بود. عصاره‌ی گل گاوزبان در هيچ كدام از هفته‌ها بيش از دارونما عوارض جانبی ايجاد نكرد. (3)
2- کاهش اضطراب و استرس:
همچنین کارآزمایی بالینی با هدف بررسی اثربخشیِ عصاره‌ی آبی گل گاوزبان در درمان بیماران مبتلا به اختلال وسواسی ـ اجباری (33 بیمار) در یک دوره 6 هفته‌ای نشان داده است این عصاره، می‌تواند دارویی مؤثر و بی‌خطر برای درمان این‌گونه بیماران باشد؛ هرچند مطالعات بیشتری برای تأیید آن لازم است.عصاره آبی گل گاوزبان احتمالا با اثر بر سیستم سروتونرژیک سبب کاهش ناراحتی‌های اعصاب می‌شود. (4)
3- تنظیم ضربان قلب:
در پژوهشی به 10 گروه موش صحرايی نر به ترتيب 100 و 200 و 400 و 600 ميلی گرم بر كيلوگرم جوشانده‌ی گل‌گاوزبان و از هر یک از دوزهای گل گاوزبان توأم با 250 میلی گرم بر کیلوگرم لیمو عمانی به مدت 6 روز خورانده شد. در حالیکه، گروه كنترل آب دريافت می‌كردند. سپس ضربان قلب پیش و پس از تزريق فنيل اِفرين از طريق دم حيوان، با روش غير تهاجمی اندازه‌گيری شد. مصرف گل‌گاوزبان به همراه لیموعمانی، موجب كاهش ضربان قلب پايه و ضربان قلب پس از تزريق فنیل اِفرین شد. بيشترين اثر مربوط به عصاره‌ی ليمو عمانی و گل‌گاوزبان با دوز 100ميلي‌گرم بر كيلوگرم بود و بين گروه دمكردهی گياهان مزبور و گروه كنترل، از نظر ضربان قلب پايه، اختلاف معنی‌داري وجود داشت. خاصيت پايين‌آورندگی ضربان قلب اين عصاره‌ها بيش از خاصيت پايين‌آورندگی فنيل اِفرين با دوز 6886 ميلی‌گرم بر كيلوگرم بود. یافته‌های این آزمایش نشان می‌دهد مصرف دمكردهی گل گاوزبان سبب افزایش فشار خون به ویژه در فشار خون بالا می‌شود ولی مصرف آن به همراه لیمو عمانی برای كاهش ضربان قلب مفید است.(5)
4- ضد تشنج:
در پژوهشی اثر ضد تشنجی عصاره‌ی متانولی گل گاوزبان ایرانی بر تشنج ناشی از پیکروتوکسین در موش‌های سوری بررسی شد. ابتدا حیوانات از طریق تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلفِ عصاره‌ی این گیاه، پیش درمانی شدند و پس از 20 دقیقه به آنها پیکروتوکسین تزریق شد، سپس میزان تأثیر عصاره در تغییر زمان شروع حملات تشنجی، دوام تشنج‌ها و زمان مرگ ناشی از پیکروتوکسین در گروه‌های داوطلب و شاهد اندازه‌گیری و مقایسه شد. مطالعات فیتوشیمیایی، وجود فلاونوئیدها را در این گیاه نشان داده و ثابت شده است که این ترکیب ها مـی‌تواننـد بـا اتصـال بـه گیرنـده‌هـای بنزودیازپینی، اثری مشابه آنها از خود بـر جـای گذارنـد. در ایـن مطالعـه، نتایج به دسـت آمـده، نشـان داد کـه عصـاره‌ی متـانولی گل گاوزبان در موش سوری، آثار ضـد تشنجی دارد. عصاره‌ی این گیاه، زمـان شـروع تشـنج را نسبت به گروه شاهد که فقط پیکروتوکسـین دریافـت کردنـد، بـه میــزان چشمگیری بــه تــأخیر انداخت. (6)
5- ترمیم و جلوگیری از پیری پوست:
پژوهشی منتشر شده در فصلنامه‌ی دانشگاه علوم پزشکی لرستان اثر گل گاوزبان بر بهبودی و عود درماتیت اتوپیک (یک بیماری مزمن پوستی) را بررسی کرد. اين مطالعه برای مقايسه‌ی تأثير كورتون و عصاره‌ی گل گاوزبان بر بهبودي و عود ضايعات كودكان مبتلا به درماتيت اتوپيك انجام گرفت. در این کارآزمایی بالینی دو گروه 25 نفره (کودکان تا 12 سال) بیمار مبتلا به درماتیت اتوپیک به طور تصادفی انتخاب و به صورت یک در میان برای آنها کورتون موضعی یا عصاره‌ی گل گاوزبان تجویز شد. یافته‌های این بررسی 20 روز پس از شروع درمان مشخص کرد كه ميزان بهبودي در پاسخ به مصرف عصاره‌ی گل گاوزبان 72 درصد (خوب)، 4 درصد (متوسط) و 24 درصد (ضعيف) بوده است. در حاليكه با مصرف كورتون، میزان بهبودی، 24 درصد (خوب)، 12 درصد (متوسط) و 64 درصد (ضعيف) بود. ضايعات پوستی هم، پس از مصرف عصاره و تا 10 روز پس از قطع مصرف آن اصلا عود نداشت؛ در حاليكه پس از استفاده‌ی كورتون موضعی، 64 درصد عود متوسط و 36 درصد عود كم مشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده به دلیل میزان بیشتر بهبودی و عود کمترِ بیماری با عصاره‌ی گل گاوزبان نسبت به کاربرد داروی کورتون می‌توان از عصاره‌ی این گیاه در درمان درماتیت پوستی استفاده کرد. (7)
گل گاوزبان به درمان آکنه، اگزما و پسوریازیس کمک می‌کند. مطالعات حیوانی نشان داد که اختلالات پوستی ناشی از عدم تعادل اسیدهای چرب می‌تواند با این گیاه درمان شود. (8) براساس نتایج پژوهشی منتشر شده در مجله‌ی British Journal of Nutrition در سال 2009، مصرف روغن گل گاوزبان سبب کاهش التهاب و قرمزی پوست در زنان شد. (9 و 8)
فرم مشاوره تخصصی طب سنتی "رایگان"
6- کاهش التهاب مفاصل:
پژوهشی به منظور بررسی عصاره‌ی گل گاوزبان در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام شد. در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، به مدت 24 هفته، به 37 فرد مبتلا به آرتریت روماتوئید، به میزان 4/1 گرم در روز عصاره‌ی گل گاوزبان داده شد. نتایج این بررسی نشان داد که مصرف روغن بذرگل گاوزبان علائم بالینی آرتریت را در این افراد بدون ایجاد عوارض جانبی کاهش داد. (11 و 10)
شواهدی وجود دارد که برخی افراد به دنبال درمان منظم با روغن گل گاوزبان به مدت 6 هفته، کاهش در درد مفصل، تورم و شدت حساسیت را مشاهده می‌کنند. گاما- لینولنیک اسید (GLA) یک ترکیب ضدالتهابی قوی در برخی از روغن‌های گیاهی است. مطالعات نشان می‌دهد که روغن گل گاوزبان که حاوی سطح بالایی از اسید چرب گاما-لینولنیک اسید (GLA) است، پس از وارد شدن به بدن به ماده‌ای به نام دی‌هومو-گاما-لینولئیک اسید(DGLA) تبدیل می‌شود. این ترکیب با مهار سنتز لکوترین به کاهش التهاب در بدن کمک می‌کند. (12)
7- بهبود عملکرد کلیه:
پژوهشی با هدف تعيين تأثير مصرف دمكردهی گل گاوزبان بر بيوشيمي ادرار و خون بيماران غير دياليزي مبتلا به نارسايي كليه انجام گرفت. در اين كارآزمايي باليني يك گروه 25 نفره از بيماران بالغ مبتلا به نارسایی مزمن کلیه (CRF) به طور تصادفي انتخاب و براي آنها دمكردهی گل گاوزبان به مدت يك هفته، روزي دوبار هر بار 70 گرم تجويز شد. بهبودي نسبي و پيشگيري از شدت نارسايي مزمن كليه با افزايش ميزان تصفيه‌ی گلومرولي (GFR، معیاری برای ارزیابی کلی فعالیت دفعی کلیه‌ها) مشخص شد. استفاده از دمكردهی گل گاوزبان دو بار در روز به مدت يك هفته، نشان داد كهGFR بيماران به ميزان كاملا مشخصی افزايش يافته است. از ديگر شاخص‌هاي بهبودي و كنترل پيشرفت CRF، كاهش ميزان فشار خون و وزن بيماران است زيرا تجمع مايعات در بدن سبب افزايش اين دو شاخص مي‌شود. در اين مطالعه پس از مصرف گل گاوزبان، كاهش مشخصي در ميزان فشار خون و وزن بيماران مشاهده شد. براساس نتايج اين بررسي، دفع كراتينين، سديم و فسفر ادرار بيماران، افزايش يافت كه نشانه‌هاي خوبي از تأثير مصرف این گياه بود. با توجه به بی‌عارضه بودن گياه و تأثير مصرف خوراكي آن بر بهبود برخي معيارهاي عملكرد كليه مثل افزايش GFR، مي‌توان مصرف دمكردهی آن را به بيماران مبتلا به نارسايي کلیوی خفيف تا پيشرفته توصيه کرد. براساس پژوهش دیگری از اينگرام و همكارانش، روي موش‌هاي آزمایشگاهی در اُنتاريوی كانادا، پس از 7 روز مصرف خوراكي روغن بذر گاوزبان، التهاب و صدمه‌های گلومرولي و اسکروز كاهش يافته بود. (13)
8- تنظیم قند خون:
پس از بررسی تأثیر عصاره‌ی هیدروالکلی گیاه گل گاوزبان بر روی سطح گلوکز خون، پژوهشی در مجله‌ی علمی، پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان منتشر شد. در این مطالعه تأثیر گل گاوزبان روی 30 موش صحرایی نر دیابتی شده، به صورت تزریق داخل صفاقی عصاره گل گاوزبان (در دوزهای 100، 400 و 600 میلی گرم بر کیلوگرم)، به مدت 30 روز بررسی شد. سطح انسولین درحیوانات تحت تیمار با دوزهای 400 و 600 میلی گرم برکیلوگرم عصاره‌ی گل گاوزبان نسبت به گروه دیابتی افزایش معنی‌داری را نشان داد. این مطالعه ثابت کرد که عصاره‌ی گل‌گاوزبان ایرانی دارای اثر کاهندگی قند خون است. همچنین سطوح تری‌گلیسرید، کلسترول کل و کلسترول بد در همه‌ی گروه‌ها به صورت وابسته به دوز کاهش یافت، که این کاهش در دوزهای 400 و600 میلی‌گرم در کیلوگرم از عصاره در مقایسه با گروه کنترل دیابتی معنی‌دار بود. این اثرها احتمالا به دلیل وجود ترکیباتی چون فلاونوئیدها، ساپونین‌ها، پلی فنولها و آنتی‌اکسیدان‌ها است. (14)
9- ضد سرطان:
تحقیقات نشان می‌دهد که گیاه گل گاوزبان، خواص آنتی اکسیدانی و ضد جهش‌زایی دارد که با رشد سلول‌های سرطانی مبارزه می‌کند. در مطالعات آزمایشگاهی روغن گل گاوزبان فعالیت‌های سیتوتوکسیک را که به طور چشمگیری طول عمر سلول‌های سمی را کوتاه می‌کنند درحالیکه طول عمر سلول های سالم میزبان را طولانی، نشان داد. مکمل روغن گل گاوزبان برای محافظت از DNA سلول و درمان طبیعی سرطان توصیه می‌شود؛ چرا که این گیاه قادر است آسیب ژنتیکی اکسیداتیو را که باعث پیشرفت التهاب و بیماری می‌شود، کاهش دهد.
....................................................................................................................................................
خواص گیاه به لیمو:
بهبود عملکرد مفاصل و ماهیچه ها:
مجله یJournal of Alternative and Complementary Medicine در سال 2011 پژوهشی منتشر کرد که اثر به لیمو بر سلامت مفاصل را نشان می داد. در این مطالعه تأثیر مکمل های غذایی مثل به لیمو روی 45 فرد داوطلب به مدت 9 هفته بررسی شد. محققان دریافتند که پس از یک دوره ی سه تا چهار هفته ای، کاهش درد کلی در مفاصل و افزایش تحرک مفاصل دیده می شود. این یافته ها نشان می دهد، گیاه به لیمو خواص آنتی اکسیدانی قوی دارد که می توان آن را همچون دارویی مکمل استفاده کرد. پژوهشی دیگر در مجله ی فیزیولوژی کاربردی اروپا در سال 2011 منتشر شد. نتایج آن پژوهش نشان داد، مصرف عصاره ی به لیمو به مدت 21 روز در افرادی که هر روز حداقل به مدت 90 دقیقه کار می کنند، سبب کاهش آسیب های عضلانی می شود. مصرف این مکمل هیچ تأثیری بر توانایی و سرعت کاری آن ها نداشت.
کاهش اضطراب و استرس:
در پژوهشی که سال 2014 انجام شده است اثر گیاه به لیمو بر سلول های تحت استرس اکسیداتیو بررسی شد. نتایج نشان دادند که این گیاه قادر است در غلظت های بهینه ی (25 و 50 میکرومولار) سلول های شبه نورونی PC12 را از مرگ سلولی حفاظت کند. استرس اکسیداتیو عامل اصلی تخریب نورونی در بسیاری از اختلالات عصبی است. استرس اکسیداتیو مثل آسیب بهDNA ، افزایش اکسیداسیون لیپید و پروتئین است که عامل اصلی بیماری های تخریب نورونی هستند. بنابراین استفاده از داروهای گیاهی با خاصیت آنتی اکسیدانی برای کاهش استرس اکسیداتیو و درنتیجه کاهش تخریب نورونی می تواند یکی از راهکارهای درمان این اختلالات عصبی باشد. مطالعه ی حاضر شواهدی را فراهم می کند که بیان کننده ی خاصیت دارویی گیاه به لیمو در اختلالات عصبی است. در پژوهش دیگری روی موش های آزمایشگاهی مشخص شد، عصاره ی آبی به لیمو با سازوکاری شبیه بنزودیازپین، در موش ها اثر آرام بخشی دارد.
ضد تشنج:
در پژوهشی اثر ضدتشنجی عصاره ی به لیمو در موش های آزمایشگاهی بررسی شد و نشان داد که عصاره ی به لیمو فعالیّت ضد تشنجی دارد. این فعالیت به سبب وجود فلاونوئیدها و الکالوئیدهای در آن است. عصاره ی این گیاه اثر مهاری گابا(GABA) را تقویت می کند که ممکن است به فعال شدن گیرنده های بنزودیازپین مربوط شود. براساس یافته های پژوهش دیگری که در مجله ی International Journal of Preventive Medicine در سال 2016 منتشر شد فلاونوئیدها زمان تشنج را به تأخیر انداخته و مدت زمان آن را کاهش می دهند.
تنظیم فشار خون:
پژوهشی روی موش های آزمایشگاهی نشان می دهد، عصاره ی به لیمو می تواند به طور وابسته به دوز و مقطعی به کاهش فشار خون کمک کند و در نهایت می تواند اثر این گیاه بر کاهش اضطراب را نشان دهد. نتایج نشان داد که خاصیت تنظیم کنندگی فشار خون در این گیاه به دلیل وجود فلاونوئیدهای آن است. نتایج این پژوهش در مجله ی Latin American Journal of Pharmacy در سال 2010 منتشر شده است.
بهبود عملکرد دستگاه گوارش:
پژوهش ها نشان می دهد که چای یا دمنوش به لیمو به دلیل داشتن خاصیت ضد انقباضی (ضد اسپاسم) به آرام کردن معده کمک کرده و از ایجاد نفخ و سوء هاضمه جلوگیری می کند. در پژوهشی اثرات ضد انقباضی عصاره ی آبی به لیمو روی موش های آزمایشگاهی بررسی شد. این گیاه به طور گسترده در کشورهای جنوب آمریکا برای درمان اختلالات گوارشی و هضم آسان غذا استفاده می شود. خاصیت ضد انقباضی عصاره ی به لیمو به دلیل فعال شدن کانال های K+ است. عصاره ی به لیمو انقباض ناشی از تولید مقدار زیاد –(+K) را آرام می کند. در غلظت های پایین، عصاره ی به لیمو مانع از متابولیسم هوازی می شود. فلاونوئید ویتکسین مسئول این خاصیت به لیمو است.
ضد میکروب:
محققان در پژوهشی در سال 2013 ، اثر آنتی باکتریال عصاره های اتانولی و آبی به لیمو را بررسی کردند. نتایج این پژوهش که در ژورنال Annals of Biological Research منتشر شد نشان داد این گیاه خاصیت آنتی باکتریال دارد و اثر ضد باکتریایی عصاره اتانولی برگ آن در برابر باکتری های گرم مثبت، قوی تر از اثر آن بر باکتری های گرم منفی است.
....................................................................................................................................................
خواص گیاه زیرفون:
ضد تشنج:
در سال 2012، اثر عصاره متانولی زیرفون بر تشنج القاء شده با پیروتوکسین و پنتیلن تترازول در موش بررسی و نتایج آن در مجله Journal of Pharmaceutical & Health Sciences منتشر شد. در این مطالعه تجربی، پس از آنکه گروه های 5 تایی موش ها با دوزهای 100، 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره متانولی زیرفون به صورت تزریق داخل صفاقی تیمار شدند و سپس، القاء تشنج با پیکروتوکسین یا پنتیلن تترازول انجام شد، زمان تأخیر تشنج، زمان مرگ و درصد مرگ در گروه های تحت درمان و کنترل سنجیده شد. تأخیر در زمان ایجاد تشنج القاء شده با پیکروتوکسین در گروه پیش تیمار شده با دوزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم از عصاره زیرفون به طور قابل توجهی افزایش یافته بود. زمان تأخیر تشنج القاء شده با پنتیلن تترازول در دوز 200 (میلی گرم بر کیلوگرم) از 233 به 351 ثانیه افزایش یافته بود. دوز 200 (میلی گرم بر کیلوگرم) از عصاره، زمان مرگ القاء شده با پیکروتوکسین را از 1237 به 1498 ثانیه و زمان مرگ القاء شده با پنتیلن تترازول را از 1973 به 2508 ثانیه تأخیر انداخت. علاوه بر این درصد مرگ و میر ناشی از پیروتوکسین و پنتیلن تترازول به ترتیب از 100 درصد به 80 و 40 درصد کاهش یافت. بنابراین عصاره متانولی شاخه های گلده زیرفون، شروع تشنج و زمان مرگ را به تأخیر انداختند و درصد مرگ و میر ناشی از دو ترکیب نامبرده را کاهش دادند. مطالعه بیشتر برای استفاده از این گیاه به عنوان یک عامل ضدتشنج لازم است.
کاهش اضطراب و استرس:
در سال 2014 یک مطالعه مروری بر روی اثر مهم ترین گیاهان دارویی بر دو اختلال مهم روانپزشکی (اضطراب و افسردگی) انجام، و نتایج آن در مجله Asian Pacific Journal of Tropical Medicine چاپ شد. در این مطالعه، اثرات ضد اضطراب و ضدافسردگی زیرفون را به ترکیبات فلاوونوییدی مختلف مانند تیلیروزید، کوئرستین، ایزوکوئرستین، هایپروزید و اسیدهای آمینه مختلف موجود در آن نسبت دادند. در سال 2011 نیز مطالعه ای به منظور بررسی اثرات تسکینی، پیش بیهوشی و ضداضطرابی عصاره گیاه زیرفون در مقایسه با دیازپام، در موش صحرایی انجام و نتایج آن در مجله Veterinary Journal Tabriz چاپ شد. نتایج حاصله نشان داد که عصاره زیرفون در دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم دارای اثرات تسکینی، پیش بیهوشی و ضداضطرابی است.
ضد سرطان:
در سال 2017، پتانسیل آنتی اکسیدانی، ضدالتهاب و ضدتومور عصاره آبی- اتانولی زیرفون که غنی از ترکیبات فنلی است بررسی و نتایج آن در مجله Food & Function چاپ شد. زیرفون در این مطالعه، فعالیت آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و ضد سرطانی (در برابر سرطان سینه، شش، گردن رحم و کبد) بالایی نشان داد بدون اینکه اثر سمی داشته باشد. این ویژگی های بیولوژیک، با نوع و ساختار ترکیبات فنلی مرتبط هستند. در عصاره آبی- اتانولی، محتوای فلاوونویید بالاتر از محتوای اسیدهای فنلی بود. پروتوکاتکویک اسید و اپی کاتچین، به ترتیب، فراوان ترین فنلیک اسید و فراوان ترین فلاونوئید عصاره بودند.
رفع گرفتگی عضلات:
بر اساس مطالعات، زیرفون فعالیت ضداسپاسم به دنبال یک اثر اسپاسموژنیک (اسپاسم دهنده) بر دوازده موش های صحرایی نشان داد. این فعالیت ها از طریق آتروپین و پاپاورین مهار، و از طریق استیل کولین تقویت می شوند. خواص ضداسپاسم ادعا شده برای گل های زیرفون، به p- کوماریک اسید و فلاوونوییدها نسبت داده می شود.
تسریع کاهش وزن:
لیپیدها ترکیبات مهمی در تغذیه انسان هستند، اگرچه، مصرف زیاد آن ها با پیشرفت چاقی مرتبط است و می تواند منجر به عوارض متعدد در دراز مدت شود. لیپاز پانکراس، یک آنزیم کلیدی برای جذب تری‌گلیسیرید های رژیم غذایی است. تداخل با هیدرولیز چربی منجر به کاهش جذب لیپیدهای موجود در غذا می شود. بنابراین مهار آنزیم لیپاز، جذب چربی را کاهش می دهد. عصاره 106 گونه از گیاهان دارویی برای سنجش پتانسیل فعالیت مهاری لیپاز مورد بررسی قرار گرفت. در میان عصاره ها، عصاره زیرفون یکی از اثرگذارترین عصاره ها بود.
....................................................................................................................................................
خواص گیاه سنبل الطیب:
کاهش اضطراب و استرس:
در سال 2002، در پژوهشی که نتایج آن در مجله Phytotherapy Research منتشر شد، اثر تعدیل کننده سنبل الطیب بر استرس فیزیولوژیک القاء شده تحت شرایط آزمایشگاهی در 54 داوطلب سالم شرکت کننده در آزمایش استرس ذهنیِ استاندارد شده، بررسی و با اثر دارونما مقایسه شد. بر خلاف دارونما، سنبل الطیب از میزان فشار خون سیستولیک و استرس گزارش شده توسط افراد کاست و افزایش ضربان قلب ناشی از استرس را مهار کرد. در سال 2014 هم اثرات عصاره هیدروالکلی سنبل الطیب بر رفتارهای شبیه به افسردگی در رت های حساس شده با اووآلبومین بررسی و نتایج آن در مجله Journal of Pharmacy And Bioallied Sciences منتشر شد. بر اساس نتایج این مطالعه، عصاره هیدروالکلی سنبل الطیب، از رفتارهای مشابه افسردگی در رت های حساس شده با اووآلبومین جلوگیری می کند. این نتایج از باور سنتی درباره اثرات مفید سنبل الطیب بر سیستم عصبی حمایت می کند.
در سال 2011 مطالعه ای با هدف مقایسه اثر عصاره سنبل الطیب و اثر دارونما بر درمان اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) انجام و نتایج آن در مجله Journal of Complementary and Integrative Medicine منتشر شد. در این مطالعه مقدماتی دوسوکور تصادفی که در مدت هشت هفته اجرا شد، 31 بیمار سرپایی بالغ شرکت کردند که معیار اختلال روانی برای این بیماری را داشتند. در این مطالعه، بیماران به طور تصادفی کپسول های حاوی عصاره سنبل الطیب (765 میلی گرم در روز) و دارونما (30 میلی گرم در روز) را به مدت هشت هفته دریافت کردند. بر اساس نتایج، سنبل الطیب دارای اثرات ضد وسواس فکری-عملی است و البته مطالعات بیشتری برای تأیید این یافته ها لازم است.
بهبود کیفیت خواب:
سنبل الطیب دارای اثرات آرام بخش و تسکین دهنده است و برای درمان بی خوابی و اختلالات خواب استفاده می شود. به نظر می رسد مکانیسم عملکرد این گیاه به تعامل آن با گاما-آمینوبوتیریک اسید (یک انتقال دهنده عصبی مهارکننده در دستگاه عصبی) مربوط باشد. اثر عصاره آبی ریشه سنبل الطیب بر میزان خوابِ ارزیابی شده بر اساس گزارش شخصی، در 128 مرد، مطالعه و نتایج آن در مجله harmacology Biochemistry and Behavior منتشر شد. سنبل الطیب کاهش معنی داری در تأخیر در خواب، و بهبود قابل توجهی در کیفیت خواب ایجاد کرد. بهبود کیفیت خواب در سیگاری ها، افرادی که خواب نامناسب یا نامنظم داشتند، و افرادی که به طور معمول تأخیر زیادی در به خواب رفتن داشتند، بیشتر قابل توجه بود. در آزمایش دیگری که نتایج آن در مجلهplanta medica به چاپ رسید ، اثر عصاره آبی سنبل الطیب را بر مدت زمان به خواب رفتن در مردان بررسی کردند. در این آزمایش، گروهی متشکل از 8 داوطلب مبتلا به بی خوابی خفیف، عصاره آبی ریشه سنبل الطیب با غلظت های 400 و 900 میلی گرم و دارونما دریافت کردند. یافته ها نشان دادند که سنبل الطیب مدت زمان تأخیر در به خواب رفتن و کیفیت خواب را بهبود می دهد.
فرم مشاوره تخصصی طب سنتی "رایگان"
بهبود عملکرد سیستم عصبی:
در سال 2009، اثر سیتوپروتکتیو(محافظت سلولی) عصاره سنبل الطیب بر مدل تجربی بیماری پارکینسون در شرایط آزمایشگاهی، بررسی و نتایج آن در مجله Neurochemical Research منتشر شد. پتانسیل سیتوپروتکتیو عصاره آبی سنبل الطیب، بر آپوپتوز(مرگ سلولی) سلول های نوروبلاستومای انسانی SH-SY5Y (نوروبلاستوم، سرطانی است که در سلول های نابالغ سیستم عصبی سمپاتیک رشد می کند) تشخیص داده شد. این عصاره باعث افزایش قابلیت زنده ماندن سلول ها شد. بر اساس نتایج این مطالعه، فعالیت نوروپروتکتوری(محافظت نورونی) عصاره سنبل الطیب می تواند در مطالعات بعدی برای توسعه درمان سیتوپروتکتیو بیماری پارکینسون استفاده شود.
بهبود عملکرد مغز:
مصرف عصاره ریشه سنبل الطیب و بادرنجبویه، تحمل پذیری خوبی را در کودکان زیر 12 سال که از بی قراری و بی خوابی رنج می برند، نشان داده است. در سال 2014 مطالعه ای روی اثر عصاره سنبل الطیب و بادرنجبویه بر بیش‌فعالی، عدم تمرکز و تکانشگری کودکان ابتدایی در طول 7 هفته انجام و نتایج آن در مجله Phytomedicine منتشر شد. در این آزمایش، اثر درمان با ترکیب ثابت از دو گیاه و همچنین بهبود تمرکز، بیش فعالی و تکانشگری مورد آزمایش قرار گرفت. در این مطالعه، 169 کودک دبستانی که از بیش فعالی رنج می بردند و به سختی تمرکز می کردند، توسط 27 پزشک متخصص اطفال، با دوز توصیه شده روزانه 640 میلی گرم عصاره ریشه سنبل الطیب و 320 میلی گرم عصاره بادرنجبویه تحت درمان قرار گرفتند، و در شروع پژوهش و هفته دوم و هفتم، توسط متخصصین اطفال و والدینشان (با استفاده از پرسشنامه استاندارد) ارزیابی شدند. در برخی از کودکان، علائم قوی عدم توانایی تمرکز، بیش فعالی و تکانشگری کاهش یافت. خواب و رفتار اجتماعی ارزیابی شده توسط والدین، به طور قابل توجهی بهبود یافته بود. بر اساس نتایج، برای درمان کودکان دبستانی که مشکل بی قراری و عدم تمرکز دارند، علاوه بر مشاوره و آموزش، مصرف عصاره ریشه سنبل الطیب و بادرنجبویه هم گزینه قابل قبولی است.
بهبود عملکرد قلب و عروق:
در سال 2009، اثر سنبل الطیب بر ضربان قلب و فشار خون سرخرگی خرگوش مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن در مجله Journal of Liaoning University of Traditional Chinese Medicine منتشر شد. ضربان قلب، توسط الکتروکاردیوگرام (نوار قلب) ثبت شد. پس از تزریق وریدی عصاره سنبل الطیب به خرگوش، ضربان قلب و فشار خون سرخرگی کاهش یافت(کاهش فشار دیاستولیک کمتر از فشار سیستولیک بود). بر اساس نتایج، سنبل الطیب می تواند فشار خون سرخرگی را کاهش دهد. در سال 2003 نیز اثر عصاره اتیل الکل (1 میلی گرم بر میلی لیتر) و 8- هیدروکسی پینورزینول (100 میکرومول) حاصل از ریشه سنبل الطیب بر کاهش فشار دیواره رگ های خونی در گربه سانان مشاهده شد.
همچنین در سال 2009، اثر عصاره سنبل الطیب بر آریتمی قلب(ضربان نامنظم قلب) بررسی، و نتایج آن در مجله Chinese Journal of Hospital Pharmacy منتشر شد. بر اساس این مطالعه، عصاره آبی، روغن ضروری و سایر اجزاء سنبل الطیب می توانند از رت ها در برابر آریتمی القاء شده با آکونیتین یا کلروفرم محافظت کنند. عصاره آبی در دوز 50 و 25 گرم بر کیلوگرم، به طور مؤثری باعث کاهش وقوع فیبریلاسیون بطنی (انقباضات نامنظم بطن)، تأخیر وقوع آریتمی و کاهش نرخ مرگ و میر شد. روغن ضروری در دوز 50 و 25 گرم بر کیلوگرم به طور مؤثری آریتمی القاء شده با کلروفرم را مهار می کند. سایر اجزاء سنبل الطیب هم فعالیت های ضدآریتمی در سطوح مختلف از خود نشان دادند.
تنظیم کلسترول خون:
مطالعه ای به منظور بررسی اثر روغن سنبل الطیب بر متابولیسم لیپید خون در خرگوش هایی با چربی خون بالا (هیپرلیپیدمی) انجام و نتایج آن در مجله Journal of Nanjing Military Medical College منتشر شد. خرگوش ها به مدت 45 روز در معرض رژیم غذایی با محتوای کلسترول 1/5 درصد قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مصرف روغن سنبل الطیب، سطح کلسترول کل سرم، تری گلیسرید و LDL را به طور قابل توجهی نسبت به گروه کنترل، کاهش داد. بر اساس این یافته ها، روغن سنبل الطیب نقش قابل توجهی در اصلاح پروفایل لیپیدی ایفا می کند. همچنین بر اساس نتایج مطالعه دیگری، سنبل‌الطیب می تواند سطوح سرمی کلسترول کل، LDL، آلبومین ادرار و کراتینین را کاهش دهد.
رفع گرفتگی عضلات:
براساس مطالعات، سنبل الطیب سبب آرام شدن ماهیچه می شود. در پژوهشی مشاهده شد که والرنیک اسید، والترات و والرانون، از طریق اثر مستقیم بر ماهیچه صاف، خاصیت اسپاسمولیتیک (ضداسپاسم) در ایلئوم (دراز روده) خوکچه هندی داشتند. عملکرد این ترکیبات سبنل الطیب، مشابه عملکرد پاپاوارین(داروی رفع اسپاسم) بود. در پژوهش دیگری که در سال 2011 انجام شد، اثر سنبل الطیب، بر شدت دیسمنوره (درد دوران قاعدگی) ارزیابی و نتایج آن در مجله International Journal of Gynecology & Obstetrics منتشر شد. در یک آزمایش دوسوکور تصادفی، 100 دانش آموز، به طور تصادفی سنبل الطیب (49 نفر) و دارونما (51 نفر) دریافت کردند. پس از دوره مداخله، شدت درد در هر دو گروه به طور قابل توجهی کاهش یافت و از لحاظ آماری، میزان کاهش در گروه مصرف کننده سنبل الطیب بیشتر بود. به دلیل اثرات ضد اسپاسم سنبل الطیب، به نظر می رسد مصرف این گیاه، درمان مؤثری برای دیسمنوره باشد.
