افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی:
در سال 2018، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره‌های اتانولی گل این گونه آلوورا (Aloe barbadensis) در موش‌های تحت درمان با هیدروژن پراکسید بررسی شد و نتایج آن در مجله Food and Agricultural Immunology منتشر شد. بازده عصاره گل برپایه اتانول 5/9 درصد (وزنی-وزنی) بود. ترکیبات فنولیک به عنوان ترکیب مهم گیاه درنظر گرفته میشوند که می‌توانند رادیکال‌های آزاد را سرکوب کنند. محتوای فنولیک کل معادل 20/13 میلی گرم کاتچین در هر 100 گرم وزن خشک بود. در میان این ترکیبات فنولیک، محتوای وانیلیک اسید بالاترین بود که می‌تواند با فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی گل‌های این گونه آلوورا مرتبط باشد. فعالیت‌های بهداماندازی رادیکال عصاره‌ها با محتوای فنولیک کل مرتبط شدند. بنابراین، گل آلوئه باربادنسیس می‌تواند منبع مؤثری از آنتی‌اکسیدان طبیعی باشد.
در مطالعه‌ای نیز یک ترکیب آنتی‌اکسیدانی قوی از عصاره متانولی آلوورا باربادنسیس میلر جدا شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی این ترکیب مشابه اثر آلفا-توکوفرول بود که با استفاده از هموژنات‌های مغز رت (سوسپانسیونی از قطعات و اجزای سلول که به هنگام همگن‌سازی بافت حاصل می‌شود) در شرایط in vitro ارزیابی شد.
در مطالعه‌ای دیگر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی هیدروفیلیک (آبدوست) گل آلوورا خشک شده مستقیما با محتوای پلی‌فنولی و فلاوونویید آن مرتبط شد.
بهبود عملکرد کبد:
آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی مانند سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و کاتالاز (CAT) برای حفظ پایداری و عملکرد طبیعی سلول و کنترل محیط داخل سلول ضروری است. رادیکال سوپراکسیدِ بسیار واکنش‌پذیر می‌تواند توسط آنزیم سوپراکسید دیسموتاز به هیدروژن پراکسید تبدیل شود. آنزیم کاتالاز در کبد بسیار زیاد است. این آنزیم از پراکسی‌زوم‌های کبد نشأت می‌گیرد و به متابولیز هیدروژن پراکسید به آب و اکسیژن کمک می‌کند. از طرفی دیگر، آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز کاهش هیدروپراکسیدها مانند هیدروژن پراکسید را کاتالیز می‌کند. در آزمایشی بر روی بافت کبد موش‌های نر مشاهده شد که فعالیت‌های آنزیم‌های SOD، GPx و CAT در نمونه بافت کبد آسیب دیده کاهش یافت. سپس این فعالیت‌ها در نمونه‌های درمان شده با عصاره گل آلوورا افزایش یافتند. این نتایج نشان می‌دهد که هیدروژن پراکسید باعث آسیب اکسیداتیو در نمونه‌های کبد آسیب دیده می‌شود، درحالیکه استرس اکسیداتیو ایجاد شده توسط هیدروژن پراکسید (0/5 میلی مولار) در یک سلول کبد طبیعی انسان توسط آنزیم‌های آنتی اکسیدانی کاهش می‌یابد. عصاره‌های گل آلوورا فعالیت آنزیم‌های سوپراکسیدا دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز را در بافت کبد موش‌های تحت تیمار با هیدروژن پراکسید بالا برد.
برخی خواص اثبات شده علمی آلوورا:
مصرف دوزهای خوراکی زیر در تحقیقات علمی مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته‌اند:
رفع یبوست: مصرف ۲۰۰-۱۰۰ میلی گرم آلوئه یا ۵۰ میلی گرم عصاره آلوئه در شب مورد استفاده قرار گرفته است.
کنترل دیابت دیابت: مؤثرترین دوز و شکل مصرف آلوئه برای دیابت نامشخص است. دوزها و شکلهای مصرف گوناگونی از آلوئه به مدت ۱۴-۴ هفته به شکل پودر، عصاره و آبمیوه استفاده شده است. مقادیر استفاده روزانه پودر ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم و آبمیوه ۱۵ تا ۱۵۰ میلی لیتر می‌باشد.
فیبروز زیر مخاطی دهان (نوعی بیماری دهان): آبمیوه خالص آلوورا ۳۰ میلی لیتر ۲ مرتبه در روز همراه با استعمال ژل آلوورا خالص بر روی ضایعه ۳ مرتبه در روز به مدت ۳ ماه استفاده شده است.
برای کاهش وزن: محصول خاص ژل آلوورا حاوی ۱۴۷ میلی گرم آلوئه ۲ مرتبه در روز به مدت ۸ هفته استفاده شده است.
بسته بندی این محصول چگونه است؟
حاوی ۱۲ تی بگ مثلثی
وزن هر تی بگ ۳ گرم
هر تی بگ درون یک لفاف آلمینیومی
۱۲ تی بگ درون یک جعبه مقوایی
فرم مشاوره تخصصی طب سنتی "رایگان"
